مهمترین مشکل درختان میوه هستهدار بهویژه هلو و شلیل مرگ زودرس است. عوامل متعددی مانند بیماریهای قارچی و باکتریایی، نماتدها، مدیریت، نوع پایه و رقم در آن دخالت دارند. نهالهای بذری هلو هنوز به عنوان منبع اصلی تهیه پایه برای هلو در جهان استفاده میشوند. مشکل عمده استفاده از بذر هلو ایجاد تفرق صفات ژنتیکی و یکنواخت نبودن آنها در خزانه و باغ است. برای حل این مشکل استفاده از هیبریدهای بین گونهای هلو و بادام راه حل مناسبی است. این هیبریدها شامل GF677 و GF557 است. مناسب خاکهای قلیاییاند، زیرا نسبت به کلروز. آهن مقاوماند و در مقایسه با پایههای بذری هلو، تا حدودی خاکهای مرطوب و خشک را تحمل میکنند. شـناخت و آشـنایی بـا نحـوه خسـارت و راههـای کنتـرل ایـن عوامـل میتوانـد منجر به افزایـش محصـول و بهبـود معیشـت تولیدکنندگان شود. در این پژوهش هلوی رقم جی اچ هیل بر روی دو پایه بذری میسوری و GF677 پیوند شده و در دو قطعه زمین ضد عفونی شده با تابش خورشیدی و شاهد کشت شدند. بیشترین درصد زوال درختان به ترتیب در پایه بذری با 37/34 و تیمار بدون تابش با 25/31 و کمترین درصد زوال مربوط به پایه GF677 با 5/12 و تیمار تابشدهی با 62/15 بود.
)