در کشاورزی قراردادی، قرارداد یپیش از آغاز فرآیند تولید، بین کشاورز و خریدار برای مدتی معین ب هصورت شفاهی یا کتبی منعقد م یشود و در آن، کشاورز متعهد م یشود مقادیر توافق شده از یک محصول کشاورزی را با رعایت استانداردهای کیفی و زمان مورد نظر خریدار، تولید و عرضه کند. در مقابل، خریدار ضمن خرید محصول با قیمت توافق شده، تولیدکننده را از طریق تأمین بخشی از نهاد ههای کشاورزی، آماد هسازی زمین، ارائ ه توصی ههای فنی و غیره حمایت م یکند. توسع ه کشاورزی قراردادی ب هدلایل مختلف مانند اشتغا لزایی، افزایش عملکرد، تولید هدفمند، بهبود فرآیند بازاریابی و فروش و توسع ه صادرات بسیار مهم است. این نظام، در بیشتر کشورهای توسع هیافته و در حال توسعه ب هعنوان یک راهبرد ملی در توسعه کشاورزی، مدیریت ریس کهای بازار )ب هویژه قیم تها(، ایجاد امنیت و ثبات درآمدی برای کشاورزان و بهبود کیفیت و استاندارد محصولات مورد توجه قرار م یگیرد. در حال حاضر، فقدان قوانین و مقررات ویژه کشاورزی قراردادی و نیز نبود راهبرد مشخص در سطح کلان، سبب شده است تا نتواند به صورت یک ابزار مناسب در تنظیم بازار و نیز سیاستهای کلان بخش کشاورزی ایفای نقش کند. در مقاله حاضر سعی شده است؛ برای رفع این مشکل، اصول راهنما در کشاورزی قراردادی به صورت کاربردی ارائه شود.
)